คุณสมบัติที่นักเขียนพึงมี

ข้อมูลเบื้องต้น

เนื้อเรื่อง

คุณสมบัติที่นักเขียนพึงมี

                ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่าอันนี้ผมคิดขึ้นเองล้วนๆ ไม่ได้ไปลอกของใครเขามา เพราะฉะนั้น ถ้าไปตรงของใคร หรือว่าผิดตรงไหนก็ขอประทานอภัยไว้ด้วยนะ

                1.เวลาเขียนไม่ควรเขียนประชดประชันคนอื่น เพราะมันจะทำให้เสื่อมเสียทั้งคนที่โดนอ้างอิงไปถึงและคนเขียนเองด้วย โดยเฉพาะเขียนกระทบซูเปอร์สตาร์ขวัญใจชาวไทย มิฉะนั้นวันดีคืนดีคุณอาจจะตายก่อนวัยอันควร

                2.รับฟังความคิดเห็นของผู้อ่าน ทั้งที่ชมและด่า- ตามความคิดของผมนั้นถ้าชมมาเราก็ควรจะขอบคุณเขา แต่ถ้าติมาก็ควรรับฟังความคิดเห็นของเขา แต่บางคนอาจจะเจอกรณีที่ว่า ติได้ทุกเรื่องโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ทั้งๆที่เราก็อธิบายไปแล้วมันก็ยังจะมาหาเรื่องเราอีกจนได้ อันนี้ก็คงต้องจำใจครับ แต่ถ้ามันเขียนเม้นมาในเรื่องของเราก็ลบคอมเม้นมันไปได้เลย

                3.ถ้าเราดังก็ควรเป็นกันเองกับผู้อ่านไม่ใช่มานั่งเก๊กวางท่า(อันนี้ไม่ได้ประชดใครนะ) แต่ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ บางทีนักเขียนเขาไม่ได้วางมาดอะไรหรอก แต่ผู้อ่านคิดไปเองก็มีนะ การกระทำพวกนี้ของนักเขียนมันจะทำให้ผู้อ่านหายไปเยอะเลยแหละ เพราะคนไทยเดิมทีก็ไม่ค่อยชอบไอ้พวกขี้เก๊กอยู่แล้ว

                4.กาใช้ภาษาวิบัติ เรื่องนี้แทบจะมีในทุกๆเรื่องที่เค้าเขียนเรื่องจำพวกนี้กันมา เพราะภาษาไทยเป็นภาษาประจำชาติของเรา บางคนอาจจะคิดว่าพวกที่บ่นเรื่องพวกนี้เป็นคนหัวโบราณ แต่ถ้าคุณลองคิดดูดีๆ คนต่างชาติบางคนเค้ายังใช้ภาษาไทยได้ดีกว่าคนที่ใช้ภาษาวิบัติอีก ทั้งๆที่บ้านเมืองของเค้านั้นไฮเทคกว่าเราตั้งเยอะ

                5.ห้ามแต่งเรื่องที่ขัดกับศีลธรรมจรรยาเป็นอันขาด เรื่องพวกนี้คงไม่มีในเด็กดีหรอกนะ ผมรู้ ผมจะไม่อธิบายในหัวข้อนี้ เพราะรู้ๆกันอยู่ว่าถ้าแต่งไปมันจะเป็นอย่างไร

                6.ห้ามลอกเลียนเรื่องของชาวบ้านเป็นอันขาด เรื่องนี้ผมเคยคุยกับพี่นักเขียนคนหนึ่ง เค้าเล่าให้ฟังว่า เค้าเคยแปลนิยายเรื่องหนึ่งซึ่งบัดนี้ดังมากๆ แต่คนที่ได้หน้าได้ตาไปไม่ใช่พี่เค้าหรอก แต่เป็นคนอื่นที่เอาผลงานแปลของพี่เค้าใน7ตอนแรกไปรวมในหนังสือตนเองโดยที่ไม่มีเครดิต แต่พี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ เพราะพี่เค้าบอกว่าทำบุญทำทาน คุณลองคิดดูแล้วกัน ถ้าคุณเอาเรื่องของคนอื่นมาลงเน็ตโดยที่ไม่ได้ให้เครดิตอะไรคนเขียนเค้าไว้ คุณก็คงจะเหมือนกับอะไรสักอย่างที่ได้รับส่วนบุญส่วนกุศลจากคนเขียนเรื่องนั้นๆนั่นแหละ

                7.ไม่ควรใช้นามปากกาที่ซ้ำกับคนอื่นหรือคล้ายคลึงกันคนอื่น เรื่องนี้ก็มีเหมือนกันนะ แต่เราไม่อยากขุดมาพูดเพราะเรื่องมันเกิดขึ้นมาตั้งแต่ปีที่แล้ว เรื่องแบบนี้มันจะก่อให้เกิดความเสียหายทั้งผู้ที่ใช้นามปากกานี้ก่อน และผู้ที่ใช้นามปากกานี้ทีหลัง เช่น ถ้าคุณเอานามปากกาของนักเขียนนนิยายชื่อดังคนหนึ่งไปใช้ แล้วเขามาร้องเรียน คนมาร้องเรียนก็ต้องมาเสียเวลาทำเรื่องทำอะไรให้วุ่นวาย ส่วนคนที่โดนฟ้องก็ต้องเสียทั้งค่าพิมพ์นิยายใหม่ แถมถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปคุณก็จะเสียชื่อเสียงไปเยอะเลยแหละ

                8.เรื่องเสียสัจจะ เรื่องนี้สำคัญมาก เพราะนักเขียนไม่ควรจะไปแหลบอกว่าวันนี้จะอัพแต่ไม่อัพ วันนี้จะไปงานหนังสือแต่ไม่ไป มันจะทำให้ผู้อ่านนิยายของคุณหายไปเยอะเพราะรู้ดีว่าต่อให้มาอ่านยังไงคุณก็ไม่อัพอยู่ดี แถมคุณจะโนคอมเม้นเสียๆหายๆอีก

                 9.เรื่องการเม้นแบบไม่จริงใจสืบเนื่องมาจากวันนี้ได้ไปอ่านกระทู้หนึ่ง(http://www.dek-d.com/myBoard/view.php?id=681134)และเราก็เป็นคนหนึ่งที่รอคอยการแสดงความคิดเห็นของผู้มาอ่านและยังเป็นผู้ชื่นชอบการแปะนิยายในเรื่องของคนอื่นด้วยเพราะมันเป็นวิธีการโฆษณานิยายตัวเองอย่างหนึ่ง ที่รวดเร็ว และสะดวกแต่การแปะนิยายลงในนิยายของคนอื่นนั้นมันก็มีอยู่สองแบบด้วยกันคือ

                9.1การแปะแบบอ่านและวิจารณ์ อันนี้จะไม่เป็นปัญหาเลย เพราะมันแสดงให้เห็นว่าคุณอ่านเรื่องของเขาจริงๆ และผู้เขียนก็จะได้รับรู้ว่าเราได้ไปอ่านของเขาจริงๆ และจะได้ปรับปรุงตัวในการแต่งครั้งต่อไป และเราสามารถบอกได้เลยว่า การแปะแบบนี้จะมีผู้เข้ามาอ่านนิยายของเรามากกว่า80%ของผู้ที่มาเห็นนิยายที่เราแปะเอาไว้

                9.2การแปะและวิจารณ์แบบไม่จริงใจ ยกตัวอย่างเช่น “สนุกดีนะ แวะมาอ่านของเราบ้างละ ....) การทำอย่างนี้ถ้ามองในแง่ของผู้ที่เขียนเรื่องที่คุณนำมาแปะ เค้าก็จะรู้สึกไม่ดีเอามากๆ เพราะนิยายเรื่องนี้เค้าอุตส่าห์แต่งออกมาด้วยความมานะของเขา แต่คุณกลับอาศัยมันเป็นที่แปะนิยายโดยที่คุณไม่ได้อ่านหรือวิจารณ์ หรือทำสิ่งใดที่เป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านเลยสักนิดเดียว

                ส่วนถ้ามองในแง่ของคนที่เอามาแปะ มันแสดงให้เห็นว่าคุณได้ดูถูกตัวเองอย่างรุนแรง 1.คุณไม่มีความสามารถพอที่จะอ่านแล้ววิจารณ์เรื่องนั้นๆ 2.คุณเป็นคนที่ไม่ดีเอามากๆ เพราะคุณเป็นคนที่ไม่รู้จักทดแทนบุญคุณคนที่อุตส่าห์เสียเนื้อที่1ช่องเพื่อให้คุณโฆษณาผลงานของคุณ เคยมีแม่ชีท่านหนึ่งกล่าวไว้ว่า “เราทำอะไรให้ใครจงอย่าจำ แต่ถ้าใครทำอะไรไว้ให้เราจงจำไว้อย่าให้ลืม”

                (ส่วนนี้ถ้าใครรับไม่ได้ก็ไม่ต้องอ่านนะ)ส่วนสำหรับคนที่มาอ่านโฆษณา เค้าก็คงจะคิดว่า แค่อ่านแล้ววิจารณ์นิยายของคนอื่นคุณยังไม่มีปัญญาทำเลย จะเอาปัญญาที่ไหนมาแต่งนิยายให้สนุก

                ถ้าคิดได้อีกจะมาเพิ่มเรื่อยๆ